Soms staan we versteld van het nieuws uit de dierenwereld. Alle beesten plassen 21 seconden lang? Wij willen het lezen. Een krokodil met een bochel? Laat het ons zien. 's Werelds grootste hond is overleden? Kom maar op met die info!
Maar het droevige artikel dat we op 7 november 2012 lazen, wist ons van ons stuk te brengen. 'Panbanisha is overleden' kopten de kranten. De lieve primaat die met ons kon communiceren door middel van een touchscreen, was niet meer. Wij lieten stiekem een traantje.
Om haar op haar geboortedag te eren hebben we een paar filmpjes onder elkaar gezet waaruit haar intelligentie blijkt. Ze was een waardevol en geliefd studieobject voor de wetenschap. Via Panbanisha kregen we inzicht in de capaciteit, de communicatievaardigheden en het gevoel van een mensaap.
In dit fragment zie je hoe Panbanisha de Engelse taal leerde door middel van plaatjes, die later werden vertaald naar abstracte tekens. Ze vond het leren van woordjes ontzettend leuk, omdat ze die later kon gebruiken om met ons te communiceren.
Maar Panbanisha kon ook een slimme pestkop zijn. Zo wilde ze altijd ravotten met de hond. Beetje pesten, aantikken en plagen. De hond ziet de wilde aap niet zo zitten, maar dat maakte Panbanisha niets uit.
Panbanisha wist zelfs wat ze moest doen als er brand uit zou breken. De slimmerd!
Wij blijven ons verbazen over dit soort verhalen. En we hopen dat deze dieren en hun onderzoekers de erkenning krijgen die ze verdienen. Want deze helden maken inzichtelijk dat we helemaal niet zoveel van elkaar verschillen. Kijk maar naar de lieve Panbanisha.